1897
Oprichting van de schoenenfabriek Carl Häßner. Carl Häßner begon op 34-jarige leeftijd zijn eerste schoenenfabriek in Weida, Thüringen, Duitsland. Met de hand maakt hij pantoffels en vilten schoenen. Nadat hij de fabriek had gemoderniseerd, richtte hij zich op handgemaakte leren schoenen uit 1905. De omliggende leerlooierijen boden ideale productieomstandigheden.
1922
25-jarig jubileum. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de productie tijdelijk stopgezet. Vanaf 1919 produceren 25 medewerkers opnieuw 100 schoenen per dag. De distributie vindt plaats per trein en fiets. Vanwege de kwaliteit en verfijning zijn de schoenvariaties vooral populair bij Berlijnse artiesten en de grote stadsbohemiens.
1947
Hohenleuben. De productie neemt toe. In Hohenleuben wordt een nieuw productiegebouw gebouwd. Carl Häßners zoon Karl wordt een gelijkwaardige partner. Naast de productie van straatschoenen specialiseert het bedrijf zich in sport- en voetbalschoenenVader en zoon zijn namelijk enthousiaste voetballers.
1954
De sportschoen met twee dubbele strepen. Carl Häßner gaat voor een herstart met de focus op sportschoenen. Met de typische twee dubbele strepen worden ze in 1955 als merk geregistreerd in de BRD en DDR. Vanaf 1956 vond export naar West-Duitsland, België, Nederland en Singapore plaats. De dubbele strepen worden een onderscheidend kenmerk.
1960
Sportschoenen voor topsporters. Zeha is het sportschoenenmerk van de DDR. Schoenenfabriek Carl Häßner wordt de officiële leverancier van het Olympische team van de DDR. DDR-atleten uit ongeveer 60 disciplines dragen Zeha. De specialisatie in innovatieve speciale sportschoenen voor verschillende disciplines leidt tot internationale erkenning.
1972
Nationalisatie Zeha viert zijn 75-jarig jubileum. Kort daarna wordt Carl Häßner onteigend en wordt het bedrijf volledig genationaliseerd. Het bedrijf heet nu ‘VEB Spezialsportschuhe Hohenleuben’. Het internationaal beschermde Zeha-handelsmerk met twee dubbele strepen blijft behouden. De octrooirechten worden onder dwang overgedragen aan de VEB.
1989
Het keerpunt en einde van een succesverhaal. Tot 1988 bleef de schoenenfabriek de outfitter voor de Olympische, Wereld- en Europese Kampioenschappen van de DDR-teams. De focus ligt op nieuwe en verdere ontwikkelingen. Een jaar na de val van de Berlijnse muur neemt Treuhand het over. Begin 1992 werd de productie definitief stopgezet; de gebouwen raken in verval.
2002
De Comeback in Berlijn. Alexander Barré herontdekt per ongeluk de schoenen van zijn jeugd met een vriend. Samen vinden ze oude schoenen, leest, leren bovendeel en productcatalogi in het Hohenleuben Local History Museum. De droom van herleving van sportschoenen was geboren. Met kerst 2003 werden de eerste Zeha Berlin-paren verkocht.
2006
Wereldkampioenschap voetbal in Duitsland – Carl Häßner Revival. Als eerbetoon aan de grondlegger ontwerpt Zeha een Carl Häßner-collectie. De WK-collectie in retrostijl uit de jaren ‘50 beleeft een enorme hype. Tot op heden is het een van de bestsellers samen met de Liga en Club-modellen. In 2007 volgde de hoogwaardige Urban Classics en een tassencollectie.
2009
Eerste ZEHA-winkel in Berlijn. In Prenzlauer Berg wordt de eerste Zeha-winkel geopend. Elke winkel vertelt het verhaal van Zeha met een individueel concept: soms als gymzaal met oude sportartikelen, soms in de stijl van een authentieke schoenmakerij of in een retro huiskamersfeer. De online winkel is in 2011 gelanceerd.
2014
De langverwachte modellen komen op de markt. De Zeha-portfolio wordt uitgebreid met modellen voor schermen en marathonlopen. In 2015 volgden de Carl Häßner Libero en de Derby-voetbalschoen. In 2016 verschijnen de trainers, gebaseerd op de speciale trainingsschoenen uit de jaren ‘60 met crêpezool, en accessoires zoals portemonnees, riemen en sokken.
2019
Nieuw binnen! Complementaire snitten, nieuwe leersoorten en innovatief zooldesign: de marathon begint met een nieuwe look. De Carl Häßner-collectie groeit met de modellen Finalist, WM66 en Liverpool. Soms zonder de bekende dubbele strepen: de Binz-strandschoen, een eerbetoon aan de jaren ‘50.
1984 “Martijn, doe je jas aan.” Ma staat al buiten. De boterhammen in een papieren zakje, de thermoskan gevuld met koffie. “Kom, we moeten opschieten: De klok wacht niet op ons.” Het is 4 uur, we rijden naar de bloemenveiling in Aalsmeer. Het is spannend. Iedere keer opnieuw. Er is geen tijd te verliezen. Letterlijk. De klok bepaalt.
