The Arborator Blues

Als 13-jarige had ik nog geen uitgesproken muzieksmaak. Maar terugdenkend aan die tijd realiseer ik me dat dit precies de omgeving is geweest waar mijn liefde voor de blues is ontstaan. De dagelijkse beslommeringen getransformeerd in noten uit de mineurladder die, in combinatie met de majeur begeleidingsakkoorden een schrijnende spanning oproepen.

De weg terug naar huis. Het is fijn: De auto ademt bloemen. Ma lacht: “We hebben goeie handel Martijn!” Ze draait aan de knop van de radio. “Is er nog koffie in de kan?”

1908 Vader Kees (Cornelis-Wilhelmus 1853-1929) en Moeder Mas lopen met hun 6 kinderen, over de hei van Soest naar den Dolder. Aan de rand van de spoorlijn ligt een kwekerij die ontwikkeld moet worden. Het gezin hoopt op een betere toekomst. Het is arme grond, de bloesem van de fruitbomen overleeft zelden de eerste nachtvorst. Vader Kees is een harde werker die van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat werkt. Er wordt geploeterd, gezucht en gevloekt. Maar de familie van Bergenhenegouwen beschikt over een flinke dosis humor dat er voor zorgt dat ze de moed niet laten zakken. Het hele gezin werkt mee. Er worden pompoenen, kalebassen en meloenen gekweekt maar ook planten en bloemen. Met een gehuurde handkar brengen ze lopend de oogst naar de veiling in Utrecht. Over geld wordt zelden gesproken. Het is van nature ook geen spraakzame familie. De kleding die ze dragen lijkt net zo stug te zijn als hun karakter en hun verweerde koppen. Het zijn doorzetters en volhouders. Samen weten ze het hoofd boven water te houden. En ondanks dat ze, bijna de klokrond, aan het werk zijn, maken ze tijd om muziek te maken en te tekenen.

Ook Bram (1899-1965) één van de zes kinderen is het gewend om van jongs af aan mee te werken op de kwekerij. Samen met zijn broertje Kees volgt hij een tuinbouwopleiding. Bram beschikt over een enorme plantenkennis. Hij heeft grote plannen met de kwekerij en wil zich gaan onderscheiden in exclusieve planten. In het najaar van 1928 heeft hij maar liefst 1300 verschillende gewassen. De Hortus Batavus is tot ver in de omgeving bekend. Bram heeft ook een bijzondere hobby, Taxidermie: Het prepareren en opzetten van dode dieren. Hij is net als zijn vader een echte doorzetter, maar de beurskrach van 1930 maakt abrupt en definitief een einde aan De Hortus Batavus. Gelukkig kan hij direct aan de slag op de gerenommeerde kwekerij van Abbing in Driebergen. Een nieuwe en voorspoedige periode breekt aan. Zijn kennis en passie voor planten en bomen in combinatie met zijn creativiteit worden opgemerkt door de vrijzinnige tuinarchitect Mien Ruys. Bij haar krijgt hij de kans om zich te specialiseren in tuinarchitectuur.

De woorden van mijn vader vertellen onze geschiedenis. De foto’s laten zien waar ik vandaan kom. Dit zijn mijn roots. Het gevoel dat er een bloedstroom is die, al decennia lang door de aderen stoomt van vaders en zonen, geeft een ongekende kracht. Alles waar ik voor sta, wat me inspireert en drijft is generatie op generatie gevoed en gevoeld. De liefde voor planten en bloemen, de taxidermie maar ook de hang naar vrijheid, ondernemerschap en doorzettingsvermogen. Zelfs mijn harde lach en relativeringsvermogen zijn onbetwist bestanddelen van het DNA van mijn familie.